Kandydatura
Kandydatura trwa minimum dwa miesiące, a nie dłużej niż rok, w zależności od indywidualnych potrzeb kandydatki. W czasie kandydatury kwestią podstawową jest rozeznanie zdatności młodej osoby do franciszkańskiego życia zakonnego. Życie we wspólnocie stanowi „test” dojrzałości wiary, miłości i otwartości kandydatki.
Program kandydatury przewiduje:
- poznawanie kultury życia codziennego i zasad życia wspólnotowego,
- wprowadzenie do modlitwy brewiarzowej,
- lekturę Pisma św.
- zgłębianie katechizmu, głównych prawd wiary i znajomości życia Kościoła,
- poznawanie i przyjmowanie postawy odpowiedzialności, konsekwencji, solidarności, ofiarności i służby,
- rozpoczęcie poznawania historii i charyzmatu naszego Zgromadzenia.
Postulat
Postulat trwa od 6 miesięcy do dwóch lat. Ma on na celu pogłębienie życia religijnego i zapoznanie się z ideą franciszkańskiego powołania. Postulat pomaga postulantce przekonać się o słuszności swojej decyzji i naśladowania Jezusa Chrystusa według sposobu życia św. Franciszka z Asyżu i Magdaleny Damen. Postulantka wspierana przez formatorkę pracuje w sposób szczególny nad swoją formacją ludzką i chrześcijańską.
Nowicjat
Po zakończeniu postulatu, w dniu obłóczyn rozpoczyna się nowicjat. W tym dniu nowicjuszka otrzymuje habit, biały welon i nowe imię. Nowicjat trwa 2 lata.
Prawo kanoniczne mówi: Nowicjat, którym rozpoczyna się życie w instytucie, zmierza ku temu, żeby nowicjuszki dokładniej rozpoznały Boże powołanie i to właściwe danemu instytutowi, by doświadczyły sposobu życia instytutu, uformowały umysł i serce jego duchem, a także by można było potwierdzić ich zamiar i zdatność (Kan. 646).
Nowicjat jest wprowadzeniem w żywe poznanie Chrystusa, w teologię życia zakonnego, Reguły, Konstytucji Generalnych, w praktykę rad ewangelicznych: posłuszeństwa, ubóstwa i czystości, w życie wspólnotowe, w rozwijanie kontemplacyjnego aspektu życia, w historię i duchowość zgromadzenia.
Juniorat
Juniorat to kolejny po postulacie i nowicjacie okres formacji początkowej, trwa zwykle 5 lat. Rozpoczyna się on w dniu złożenia pierwszej profesji zakonnej.
Juniorat jest etapem pogłębiania osobistej formacji oraz przygotowania do podjęcia posługi w zgromadzeniu. W tym czasie juniorystka zdobywa odpowiednie przygotowanie zawodowe i apostolskie. Biorąc udział w życiu wspólnoty uczy się łączyć modlitwę, naukę i posługę apostolską. Siostra kształtuje w sobie osobowość zakonną, pogłębiając swoje życie wewnętrzne, w duchu miłości służebnej dąży do całkowitego oddania się Bogu w profesji wieczystej. W tym czasie współpracuje z mistrzynią junioratu.
Po 5 latach życia ślubami zakonnymi: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, siostra juniorystka może złożyć na ręce Przełożonej Prowincjalnej śluby wieczyste. Ten moment poprzedzony jest dwumiesięcznym przygotowaniem. Poprzez złożenie ślubów wieczystych dokonuje się akt konsekracji wieczystej. Dalsza formacja jest kontynuowana w czasie formacji permanentnej.
Formacja ciągła
Po złożeniu wieczystej profesji ślubów, każda siostra wchodzi na drogę tzw. formacji ciągłej lub stałej. Żyjąc we wspólnocie, siostra, prowadzi życie modlitwy, wypełnia powierzone jej zadania i troszczy się o swój rozwój duchowy. Taka troska ma głęboki wymiar świadectwa i sprzyja budzeniu się nowych powołań.
Formacja ciągła jest etapem stałego ożywiania łaski powołania, przy zachowaniu wierności Ewangelii i duchowi charyzmatu, w konkretnych sytuacjach, zwracając uwagę na znaki czasu.
Podstawowym celem franciszkańskiej formacji ciągłej jest ożywianie, ubogacanie i podtrzymywanie wierności powołaniu. Zmierza się do tego biorąc pod uwagę wszystkie wymiary życia ludzkiego, chrześcijańskiego i franciszkańskiego, gdyż „życie to nie ma żadnego znaczenia bez stałego wzrostu w miłości do Jezusa” (KG 7).
Formacja ma pomóc siostrom w przeżywaniu podstawowych wartości Reguły, na których opiera się franciszkańskie życie zakonne: modlitwy, nawrócenia, minoritas i ubóstwie. Formacja jest procesem, który nigdy się nie kończy, trwa całe życie.