Liturgia Słowa z XI niedzieli zwykłej w roku A uświadamia nam, jak bardzo zostaliśmy obdarowani przez Boga. Niech rozważanie tego fragmentu Pisma Świętego pomoże nam pogłębić i umocnić to przeświadczenie, by z wdzięcznością przeżywać dar naszej codzienności trwając przy Panu.
„Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie»”. /Mt 9, 36 – 10, 8/
Pan Jezus bardzo nas obdarował, o czym przypomina nam św. Paweł w Liście do Rzymian, i liczy na naszą nie tylko współpracę – to za mało. Powołuje nas do tak ogromnej misji: „wy będziecie Mi królestwem kapłanów i ludem świętym” / Wj 19, 2-6a/.
Musimy najpierw uświadomić sobie wyróżnienie z obsypania Bożymi łaskami, powołania do bycia wyjątkowym ludem: świętym, kapłańskim. Do takiej godności podnosi nas: słabych, grzesznych ludzi. Tak Bóg nas kocha i ufa, że nie zawiedziemy w tych różnych naszych powołaniach, misjach. Jak uświadomimy to sobie, jak się tym naszym wezwaniem zachwycimy, możemy podjąć różne zadania, by ucieszyć Boże Serce, by przynosić piękne owoce.
Prosimy Cię, Panie, przez wstawiennictwo Maryi, Matki Nowej Ewangelizacji, o radość z powołania, przynależenia do Boga, o odwagę odczytywania Twojej woli i wypełniania jej gorliwie w życiu. Amen
s. Edyta